Wat maakt het boek ' De Zwarte Hand zo speciaal?
Het is een razend spannende historische roman die zich afspeelt in het 19de eeuwse Aalst, een stad vol ingrijpende sociale veranderingen. Het boek heeft de belangrijkste elementen die Boonboeken zo populair maakten. De didactische diepgang van ‘Het Geuzenboek’, de smeuïge seks van Mieke Maaike’s obscene jeugd, de hulpeloze hopeloosheid van ‘Vergeten straat’, de schelmachtige schurkenstreken van de Jan De Lichte- boeken en de overweldigende onrechtvaardigheid van Daens.
Op een manier is het ook de anti-Daens, niet in de zin dat het een ontkenning ervan is, maar wel een versterking. Het behandeld ongeveer een gelijke periode, maar waar je in het boek over Daens nog de indruk kon krijgen dat de verarming van een groot deel van de bevolking een pijnlijk historisch gevolg van de industrialisatie was, toont dit boek duidelijk aan dat het een gevolg van pijnlijke, corrupte keuzes was die de industrialisatie tot een sociaal horrorverhaal hebben gemaakt.
Het was de ‘onzichtbare hand’ van het kapitalisme tekort schoot, de katholieke hand die zich boven het hoofd van de onrechtvaardigheid hield, de socialistische hand die gesloten bleef en daartussen zat de anarchistische hand, die de middenvinger opstak en niets trachtte te veranderen dat onhaalbaar leek.
‘De zwarte hand’ is een boek dat ten onrechte té onbekend is bij het grote publiek. Zelfs bij de Aalstenaars die onverdeeld fier zijn op Louis Paul Boon, hun grote schrijver voor de kleine man.
Dit boek is een historisch werk, maar het is tevens visionair als men merkt hoe Boon hier aandacht heeft voor het anarchisme. Het Anrchisme is de ‘vergeten ideologie’ van de drie dominante ideologieën in het 19de eeuwse Westen, nl. het Katholicisme, het Liberalisme en het Socialisme.
Het is een razend spannende historische roman die zich afspeelt in het 19de eeuwse Aalst, een stad vol ingrijpende sociale veranderingen. Het boek heeft de belangrijkste elementen die Boonboeken zo populair maakten. De didactische diepgang van ‘Het Geuzenboek’, de smeuïge seks van Mieke Maaike’s obscene jeugd, de hulpeloze hopeloosheid van ‘Vergeten straat’, de schelmachtige schurkenstreken van de Jan De Lichte- boeken en de overweldigende onrechtvaardigheid van Daens.
Op een manier is het ook de anti-Daens, niet in de zin dat het een ontkenning ervan is, maar wel een versterking. Het behandeld ongeveer een gelijke periode, maar waar je in het boek over Daens nog de indruk kon krijgen dat de verarming van een groot deel van de bevolking een pijnlijk historisch gevolg van de industrialisatie was, toont dit boek duidelijk aan dat het een gevolg van pijnlijke, corrupte keuzes was die de industrialisatie tot een sociaal horrorverhaal hebben gemaakt.
Het was de ‘onzichtbare hand’ van het kapitalisme tekort schoot, de katholieke hand die zich boven het hoofd van de onrechtvaardigheid hield, de socialistische hand die gesloten bleef en daartussen zat de anarchistische hand, die de middenvinger opstak en niets trachtte te veranderen dat onhaalbaar leek.
‘De zwarte hand’ is een boek dat ten onrechte té onbekend is bij het grote publiek. Zelfs bij de Aalstenaars die onverdeeld fier zijn op Louis Paul Boon, hun grote schrijver voor de kleine man.
Dit boek is een historisch werk, maar het is tevens visionair als men merkt hoe Boon hier aandacht heeft voor het anarchisme. Het Anrchisme is de ‘vergeten ideologie’ van de drie dominante ideologieën in het 19de eeuwse Westen, nl. het Katholicisme, het Liberalisme en het Socialisme.
No comments:
Post a Comment